Θυμάμαι οταν ήμουν παιδί, ότι απροσδιόριστα φοβόμουν έναν μελαμψό μπάρμπα που γύρναγε τις γειτονιές φωνάζοντας "Οοο γανωτζήηηης , εδω ο καλός γανωτζής" κουβαλώντας στους ώμους του ενα σωρό κατσαρολικά . Ηξερα τί έκανε. Γάνωνε (επικάλυπτε) με κασίτερο τα παλιά και πολυχρησιμοποιημένα χαλκώματα των νοικοκυριών και τα επέστρεφε καλογυαλισμένα για να ξαναχρησιμοποιηθούν .
Τωρα που μεγάλωσα ο γανωτζής χάθηκε μα τα "χαλκώματα" τα καθημερινά προβλήματα και οι φόβοι μας παραμένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου