Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

Λευτέρης Αντωνιάδης o τούρκος Λευτέρ




O Λευτέρης Αντωνιάδης γεννήθηκε το 1925 στην Κωνσταντινούπολη από πατέρα Έλληνα ψαρά και μητέρα Τουρκάλα και είχε άλλα δέκα αδέρφια. Άρχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Ταξίμσπορ (Taksimspor), μια συνοικιακή ομάδα της Πόλης. Το 1947 πήρε μεταγραφή στη Φενέρμπαξε κι αμέσως άρχισε να διακρίνεται το ταλέντο του.

Με την φανέλα της έγινε ο θρυλικότερος ποδοσφαιριστής του τουρκικού ποδοσφαίρου, Ο Λεφτέρ, όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι, είχε το παρατσούκλι "ordinaryus" δηλαδή προφέσορας, διότι είχε άνεση στο σκοράρισμα και σχεδόν πάντα εύρισκε τα δίκτυα με σιγουριά. Λέγεται ότι δεν είχε χάσει ποτέ πέναλτι. Το όνομά του είναι θρύλος μεταξύ των οπαδών της Φενέρμπαξε, οι οποίοι ακόμα τραγουδούν το σύνθημα: 'Ver Leftere Yazsin Deftere', που σημαίνει «Δες το Λεύτερη, θα γράψει στο τεφτέρι»,

Εχοντας απολογισμό 423 γκολ σε 615 συμμετοχές και πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα. Με την ομάδα της εθνικής Τουρκίας και την ημισέλινο στο στήθος, παρότι χριστιανός ορθόδοξος, έπαιξε σε 50 αγώνες (τα 9 ως αρχηγός) και θεωρείται ο μεγαλύτερος παίκτης στην ιστορία της! Πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 πετυχαίνοντας 2 γκολ, με τους ειδικούς να τον τοποθετούν στην καλύτερη 11αδα του κόσμου, δίπλα σε ένα Πούσκας και σε ένα Βάλτερ. . Επίτευγμα εκπληκτικό για τα δεδομένα μιας χώρας δίχως μεγάλη παράδοση στο σπορ, όπως ήταν η Τουρκία στα μέσα της δεκαετίας του 50.

Στα γήπεδα της Τουρκίας λατρεύτηκε παρά την ελληνική καταγωγή του. Είναι χαρακτηριστικό πως έδωσε μάχη προκειμένου να τον αποκαλούν «Λευτέρ» αφού στα τούρκικα το όνομα του είναι «Κιουτσουκαντωνιάδης». Συγκαταλέγεται στους πρώτους σκόρερ όλων των εποχών της Εθνικής Τουρκίας (δεύτερος, πίσω μόνο από τον σημερινό Χακάν Σουκούρ ο οποίος δηλώνει θαυμαστής του) Ο Αντωνιάδης ήταν ο πρώτος Τούρκος παίκτης που αγωνίστηκε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο γαλλικό (Νις) και το ιταλικό (Φιορεντίνα) πρωτάθλημα, σε μια εποχή που αυτό φάνταζε ως αποκλειστικό προνόμιο των Λατίνων και των Ούγγρων. Μάλιστα, με αυτόν να σκοράρει δυο φορές, η Τουρκία πρόλαβε να νικήσει και την μυθική ομάδα του Φέρεντς Πούσκας στα τέλη της δεκαετίας του 50, με 3-1.

Όταν η σπουδαία καριέρα του έφτανε στην δύση της, ο Αντωνιάδης αποφάσισε να δοκιμάσει την εμπειρία του στα ελληνικά γήπεδα.

Στα 38 του χρόνια ήρθε στην ΑΕΚ χάρη στην πονηριά του τότε προέδρου Κλεάνθη Μαρόπουλου. «Μία φορά, τον καιρό που έπαιζε στην ΑΕΚ ο Μαρόπουλος και ο Ξένος, κερδίσαμε 6-0 και εγώ έβαλα τα τέσσερα γκολ θυμάται ο Λευτέρ και προσθέτει: «Στο Σαρίφ έβαλα και τα δύο στο 2-0. Ο Μαρόπουλος ήταν καλός άνθρωπος και αγαπούσε πολύ την ΑΕΚ. Αλλά και τότε η ΑΕΚ δεν είχε λεφτά. Μου είχε πει ο Μαρόπουλος «έλα Λευτεράκι, βάλε εδώ μία υπογραφή να την έχω ως ενθύμιο, αφού μας βάζεις πολλά γκολ» και εγώ την έβαλα. Ούτε κοίταξα. Θυμάμαι μόνο πως ήταν σε ένα μπλε χαρτί. Τότε εγώ ήμουν προπονητής στο Αιγάλεω. Είχαμε βρει πολλά νέα παιδιά και δημιουργούσαμε ωραία ομάδα. Τη δεύτερη μέρα, δίνει μία είδηση ο Μαρόπουλος στην εφημερίδα και λέει: «να κάνει όνειρα ο Λευτέρης ότι θα παραμείνει στο Αιγάλεω. Έχει υπογράψει συμβόλαιο με την ΑΕΚ»! Η υπογραφή που είχα βάλει δεν ήταν για αυτόγραφο, αλλά για συμβόλαιο».

Το πέρασμά του από την ΑΕΚ ήταν σύντομο. Το 1964 ήταν ήδη 39 ετών. Όμως, πρόλαβε να αγωνιστεί μόνο σε πέντε ματς σκοράροντας δύο γκολ. Τραυματίστηκε σε έναν αγώνα με τον Ηρακλή Θ. και αναγκάστηκε να τερματίσει την καριέρα του.

Ο Λευτέρης έφυγε γρήγορα από την ΑΕΚ, αλλά δεν τερμάτισε την καριέρα . Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο και την Φενέρμπαχτσε τον έκανε να παίζει μέχρι τα 46 του. «Είχα αποφασίσει να μην παίξω στα 46, αλλά κάτι φίλοι δημοσιογράφοι μου είπαν τότε ότι έπρεπε να βοηθήσω την Φενέρμπαχτσε, επειδή είχε πολλούς τιμωρημένους και τραυματίες. Έπαιξα σε δύο παιχνίδια και σκόραρα ισάριθμες φορές. Μετά όμως, βάσει προγράμματος παίζαμε στη Σμύρνη και έπρεπε να πάμε εκεί αεροπορικώς. Εγώ, όμως, φοβόμουν τα αεροπλάνα και δεν πήγα. Και έτσι σταμάτησα».

Πριν σταματήσει, πάντως, πρόλαβε να αντιμετωπίσει και πάλι την ΑΕΚ. «Θυμάμαι είχα έρθει ως παίκτης της Φενέρμπαχτσε στην Νέα Φιλαδέλφεια και παίξαμε φιλικό με την ΑΕΚ. Τότε ήμουν πολύ μεγάλος, 46 ετών. Χάσαμε. Έχασα και ένα πέναλτι. Στην καριέρα μου με τη Φενέρμπαχτσε, σε διάστημα 20 ετών έχασα τρία πέναλτι. Ένα στο Μπεσίκτας, ένα σε ευρωπαϊκή αναμέτρηση και ένα στην ΑΕΚ. Στην ΑΕΚ, όμως, ήξεραν τα δικά μου κόλπα. Ο Σεραφείδης ήταν συμπαίκτης μου και γνώριζε πώς εκτελούσα τα πέναλτι».

Αρκετά χρόνια μετά την στιγμή που κρέμασε τα παπούτσια, ο Λευτέρης εξακολουθεί να θυμάται με νοσταλγία τις εμπειρίες του ως ποδοσφαιριστής. «Μου άρεσε να σκοράρω και ήμουν ο πρώτος που έφτασα τα 50 γκολ με την εθνική Τουρκίας. Έπαιζα με το 10 στην πλάτη. Στην Φιορεντίνα αγωνιζόμουν έξω δεξιά και στην Νις έξω αριστερά. Όπου μου έλεγαν οι προπονητές μου, έπαιζα. Τι να κάνω. Όπου κι αν πήγα ήταν καλά. Η Φλωρεντία, για παράδειγμα είναι πολύ όμορφη πόλη, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται μία τεράστια εκκλησία. Καταπληκτική είναι και η Νίκαια». Η Αθήνα, βέβαια, έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του. «Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις Έρχομαι κάθε χρόνο στην Αθήνα και μένω για ένα-δύο μήνες».

Το υπόλοιπο διάστημα του χρόνου βρίσκεται στο σπίτι του στη νήσο Πρίγκιπο. Σε δρόμο που έχει το όνομά του. «Λευτέρ Φενέρμπαχτσε Σοκάκι». Αλλωστε, στην Τουρκία ο Λευτέρης είναι μύθος και παίκτες όπως ο Χακάν Σουκούρ τον επισκέπτονται για να τους συμβουλεύσει. «Ξέρω ότι με αγαπάει. Έχει έρθει στο παρελθόν, όταν θέλει να πάρει την άποψή μου για σημαντικό επαγγελματικό του θέμα. Μου έχει στείλει δώρο μία φανέλα της Γαλατάσαραϊ, με το όνομά του, την οποία έδωσα στον εγγονό μου. Δεν την έχει φορέσει, όμως, ποτέ, καθώς είναι φίλαθλος της Φενέρμπαχτσε».

Τίτλοι - Διακρίσεις

* Πρωταθλήματα Τουρκίας (3): 1959, 1961, 1964
* Πρωταθλήματα Κωνσταντινούπολης (3): 1948, 1957, 1959
* Κύπελλα (2): 1950, 1964
* Πρώτος σκόρερ: 1953-54
* Μέλος της Μικτής Κόσμου 1954.
* Χρυσό μετάλλιο τιμής της τουρκικής ομοσπονδίας.

Ομάδες που αγωνίστηκε

Ως το 1947 Ταξίμσπορ
1947-51 Φενέρμπαξε
1951-52 Φιορεντίνα
1952-53 Νις
1953-64 Φενέρμπαξε
1964-65 ΑΕΚ

Ομάδες που εργάστηκε ως προπονητής
1965 Αιγάλεω
1966 Σούπερσπορ Γιουνάιτεντ
1967 Σαμψούνσπορ
1968 Ορντούσπορ
1969 Μερσίν Ιντμ.
1970 Μπολούσπορ


πηγες

sportdog
Βικιπαιδεια
ΑΕΚ FC

2 σχόλια:

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Πολύ εμπεριστατωμένο και ενημερωτικό το δημοσίευμά σας.

τουκιθεμπλομ είπε...

Μπράβο, Αρβανίτη.
Έχω διαβάσει για τον Αντωνιάδη από τότε που έμαθα ότι είχε επιλεγεί ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Τουρκίας. Φοβερή μορφή, η ζωή του κάνει την διαμάχη Ελλήνων και Τούρκων να φαίνεται ανύπαρκτη. Μακάρι να μας ένωναν τέτοια πράγματα!